W tekście posługujemy się danymi, które pochodzą z „Nowego Topograficzn-Staystyczno-Geograficznego Słownika Państwa Pruskiego”. Interesujące nas wiadomości pochodzą z tomów piątego i szóstego tego opracowania, wydanych odpowiednio w latach 1823 i 1825 w Halle. Dane te zostały zebrane przez pruskich urzędników częściowo w 1816 roku, a częściowo w 1821 roku. Możemy więc uznać, że przedstawiamy obraz miast naszego regionu sprzed dwustu lat.
Jedenaście miast powiatowych ułożyliśmy w ranking według liczby mieszkańców. Pierwsze miejsce zajmuje w nim najludniejsza z tych miejscowości, jedenaste – najmniej ludna. Wyniki prezentujemy od ostatniego miejsca, dawkując napięcie. Szczególnie na początku listy mamy bowiem do czynienia z kilkoma zaskakującymi rozstrzygnięciami.
Dla każdego z miast podajemy te same dane, umożliwiając ich bezpośrednie porównanie. Zaczynamy od całkowitej liczby mieszkańców, następnie pokazujemy ją w rozbiciu na wyznania – katolickie, ewangelickie i mojżeszowe. Dalej dokonujemy przeglądu budynków w mieście – ich całkowitej liczby oraz w podziale na funkcje, materiał budowlany oraz sposób nakrycia dachu. Na koniec przyglądamy się temu, czym zajmowali się wówczas nasi przodkowie. Podajemy przy tym liczbę gospód, piekarni i cukierni, rzeźni i masarni, zakładów garbarskich, krawieckich, szewskich oraz stolarskich, warsztatów kołodziejskich, kowalskich i ślusarskich, bednarskich, a także zakładów tkackich wraz z liczbą krosien. Jeśli w przypadku któregoś z miast nie wspominamy o przedstawicielu konkretnej profesji, oznacza to, że źródła z początku XIX wieku o nich milczą.
Zatem, które z miast było najmniejsze, a które największe? I jak na tym tle wyglądały Krapkowice?
Zanim skomentujesz przeczytaj całość w aktualnym wydaniu Tygodnika Krapkowickiego z 21 maja - e-wydanie dostępne tutaj.
Napisz komentarz
Komentarze